ไฟติ้ง ฮาราด้า

มาซาฮิโกะ ฮาราดะ (ญี่ปุ่น: 原田政彦; โรมาจิ: Harada Masahiko) ฉายา ไฟติง มักถูกเรียกว่า ไฟติง ฮาราดะ (ญี่ปุ่น: ファイティング原田; โรมาจิ: Faitingu harada; : ทับศัพท์จาก Fighting Harada) นักมวยสากลชาวญี่ปุ่น เกิดเมื่อ 5 เมษายน พ.ศ. 2486 สถิติการชก 62 ครั้ง ชนะ 55 (น็อค 22) แพ้ 7 เป็นนักมวยที่มีลีลาการชกบุกตะลุยตลอด ได้รับฉายาจากแฟนมวยชาวไทยว่า "ไอ้กระทิงเผือก"

ไฟติง ฮาราดะ
ชื่อจริง	มาซาฮิโกะ ฮาราดะ (ญี่ปุ่น: 原田政彦)
ฉายา	ไฟติง ไอ้กระทิงเผือก ราชสีห์จอมกระหายพลัง กังหันลมคลั่ง
รุ่น	ฟลายเวท แบนตัมเวท เฟเธอร์เวท
ส่วนสูง	160 เซนติเมตร
เกิด	5 เมษายน พ.ศ. 2486 แขวงเซตางายะ นครโตเกียว, จักรวรรดิญี่ปุ่น
ชกทั้งหมด	62
ชนะ	55
ชนะน็อก	22
แพ้	7
เสมอ	0

ประวัติ

ฮาราดะขึ้นชิงแชมป์โลกครั้งแรกเมื่อวันที่ 10 ตุลาคม พ.ศ. 2505 กับโผน กิ่งเพชร ซึ่งก่อนการชก โผนเป็นฝ่ายได้เปรียบทั้งในด้านจังหวะฝีมือและประสบการณ์ แต่เมื่อชกกันจริงๆ ปรากฏว่าฮาราดะใช้ความหนุ่มแน่น บุกตะลุยเข้าชกตั้งแต่ยกแรกจนโผนตั้งตัวไม่ติด จนอ่อนแรงและแพ้น็อคฮาราดะไปในยกที่ 11 อย่างเหลือเชื่อ ได้เป็นแชมป์โลกเดอะริงกับไลนีล และเป็นแชมป์โลก WBA คนแรกของญี่ปุ่นและทวีปเอเชีย ในรุ่นฟลายเวท

เมื่อฮาราดะเปิดโอกาสให้โผนแก้มืออีกครั้งที่กรุงเทพฯ ฮาราดะยังคงเดินหน้าบุกตะลุยเข้าชกในแบบเดิม ส่วนโผนใช้เชิงชกที่เหนือกว่าและใช้หมัดแย็บเก็บคะแนนไปเรื่อยๆ ฮาราดะบุกตะลุยจนโผนอ่อนแรงยืนเท้าตาย หนีไม่ออก ขณะนั้น พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวเสด็จมาถึงสนามมวยพอดี เมื่อโผนทราบว่าพระองค์ท่านเสด็จมาถึงแล้วเกิดกำลังใจกลับมาชกในแบบเดิม ใช้จังหวะฝีมือจนฮาราดะเข้าไม่ติด และแพ้คะแนนไปเมื่อครบ 15 ยก

หลังจากเสียแชมป์ให้โผน ฮาราดะเลื่อนขึ้นไปชกรุ่นแบนตัมเวท จนมีโอกาสได้ชิงแชมป์โลก WBA,WBC และเดอะริงรุ่นแบนตัมเวท ชนะคะแนน เอเดร์ ฌูเฟร ชาวบราซิล ป้องกันตำแหน่งได้ 4 ครั้ง ก่อนจะเสียตำแหน่งให้ ลีโอเนล โรเซ หลังจากนั้น ฮาราดะเลื่อนขึ้นไปชกรุ่นเฟเธอร์เวท เพื่อสร้างประวัติศาสตร์เป็นแชมป์โลก 3 รุ่นคนแรกของญี่ปุ่น ขึ้นชิงแชมป์โลกอีก 2 ครั้ง ไม่สำเร็จจึงแขวนนวมไปในที่สุด หลังแขวนนวมแล้ว ไฟติง ฮาราดะได้มีชื่อบรรจุอยู่ในหอเกียรติยศ (Hall of Fame) ของสมาคมมวยโลก (WBA) และทางญี่ปุ่นถือว่าเป็นนักมวยที่เก่งกาจที่สุดคนหนึ่งของญี่ปุ่นเท่าที่เคยมีมา

เกียรติประวัติ

• แชมป์โลก ​WBA เดอะริงและไลนีลรุ่นฟลายเวท (2505 - 2506)
  • ชิง (WBA ที่ว่าง) , 10 ตุลาคม 2505 ชนะน็อก โผน กิ่งเพชร ( ไทย) ยก 11 ที่สนามกีฬาแห่งชาติคูรามาเอะ โตเกียว ประเทศญี่ปุ่น
  • เสียแชมป์, 12 มกราคม 2506 แพ้คะแนน โผน กิ่งเพชร ( ไทย) ที่อาคารยิมเนเซียม 1 จังหวัดพระนคร ประเทศไทย
• แชมป์โลก WBA WBC เดอะริงและไลนีลรุ่นแบนตัมเวท (2508 – 2511)
  • ชิง, 18 พฤษภาคม 2508 ชนะคะแนน แอแดร์ โชเฟร์ ( บราซิล​) ที่ศูนย์กีฬาในร่มจังหวัดไอจิ​ นาโงยะ ประเทศญี่ปุ่น
  • ป้องกันครั้งที่ 1, 30 พฤศจิกายน 2508 ชนะคะแนน แอลัน รัดกิน ( สหราชอาณาจักร)​ ที่สนามกีฬาต่อสู้ญี่ปุ่น โตเกียว ประเทศญี่ปุ่น
  • ป้องกันครั้งที่ 2, 31 พฤษภาคม 2509 ชนะคะแนน แอแดร์ โฌแฟร์ ( บราซิล​) ที่สนามกีฬาต่อสู้ญี่ปุ่น โตเกียว ประเทศญี่ปุ่น
  • ป้องกันครั้งที่ 3, 3 มกราคม 2510 ชนะคะแนน โฮเซ เมเดล ( เม็กซิโก​) ที่ศูนย์กีฬาในร่มจังหวัดไอจิ นาโงยะ ประเทศญี่ปุ่น
  • ป้องกันครั้งที่ 4, 4 กรกฎาคม 2510 ชนะคะแนน เบร์นาโด การาบาโย ( โคลอมเบีย) ที่สนามกีฬาต่อสู้ญี่ปุ่น โตเกียว ประเทศญี่ปุ่น
  • เสียแชมป์, 27 กุมภาพันธ์ 2511 แพ้คะแนน ลิโอเนล โรเซ ( ออสเตรเลีย) ที่สนามกีฬาต่อสู้ญี่ปุ่น โตเกียว ประเทศญี่ปุ่น
• เคยชิงแชมป์ต่อไปนี้แต่ไม่สำเร็จ
  • ชิงแชมป์โลก WBC รุ่นเฟเธอร์เวท 28 กรกฎาคม 2512 แพ้คะแนน จอห์นนี ฟาเมชอน ( ออสเตรเลีย) ที่สนามกีฬาซิดนีย์ ซิดนีย์​ ประเทศออสเตรเลีย
  • ชิงแชมป์โลก WBC รุ่นเฟเธอร์เวท 6 มกราคม 2513 แพ้น็อก จอห์นนี ฟาเมชอน ( ออสเตรเลีย) ยก 14 ที่ศูนย์กีฬาในร่มโตเกียว โตเกียว ประเทศญี่ปุ่น

อ้างอิง

• คนเหล็ก. ย้อนอดีตมวยดัง:มาซาฮิโกะ ไฟติ้ง ฮาราดะ ผู้เขี่ยโผนหล่นจากบัลลังก์โลก. นิตยสารมวยโลก. ฉบับที่ 1197 สิงหาคม 2550 หน้า 40-41
• สถิติการชก boxrec.com (อังกฤษ)