โต๋ หิว

โต๊ หืว (เวียดนาม: Tố Hữu) เป็นนามปากกาของ เหงียน กิม ถั่ญ (เวียดนาม: Nguyễn Kim Thành) เกิดเมื่อ พ.ศ. 2463 ที่เว้ บิดาเป็นครู เขานิยมอุดมการณ์คอมมิวนิสต์ตั้งแต่อายุ 13 ปี และเข้าเป็นสมาชิกพรรคเมื่อ พ.ศ. 2481 เขาถูกฝรั่งเศสจับขังคุกเมื่อ พ.ศ. 2482 แต่สามารถหนีออกมาได้ใน พ.ศ. 2484 และเข้าร่วมกับพรรคคอมมิวนิสต์อีก เคยดำรงตำแหน่งเป็นนายกรัฐมนตรี

ถั่ญเริ่มเขียนกวีนิพนธ์ตั้งแต่ พ.ศ. 2480 และได้ตีพิมพ์รวมเล่มบทกวีชุดแรกเรื่อง “เมื่อนั้น” ใน พ.ศ. 2489 โดยเนื้อหาแสดงถึงการยึดมั่นในอุดมการณ์คอมมิวนิสต์และการปฏิวัติ ผลงานชุดต่อมาคือ “เหวียดบั๊ก” เป็นการสะท้อนภาพของสังคมเวียดนามระหว่างสงครามอินโดจีนครั้งที่หนึ่ง ผลงานชุด “ลมพัด” แสดงแนวคิดเกี่ยวกับระบบสังคมนิยมในภาคเหนือและการทำสงครามกับสหรัฐอเมริกา ผลงานรวมบทกวีที่สำดัญของถั่ญคือชุด “เสียงพิณ” เป็นผลงานชุดสุดท้ายของเขา ตีพิมพ์เมื่อ พ.ศ. 2536 และได้รับรางวัลซีไรต์ ผลงานเรื่องนี้ต่างจากบทกวีก่อนหน้าของเขา เนื่องจากเป็นการสะท้อนภาพสังคมเวียดนามหลังสงคราม แฝงความเศร้าและความสิ้นหวังในอนาคตของประเทศ เขาเสียชีวิตเมื่อ พ.ศ. 2545

อ้างอิง

• มนธิรา ราโท. วรรณกรรมเวียดนามหลังปี ค.ศ. 1975. กรุงเทพฯ สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. 2553. หน้า 246 - 250