ป น เอ ม1 กาแรนด M1 Garand เป นอาว ธป นเล กยาวก งอ ตโนม ต ประจำกายขนาด 0 30 น ว ท เข าประจำการในกองท พสหร ฐฯในช วงสงคราม

ปืน เอ็ม1 กาแรนด์ (M1 Garand) เป็นอาวุธปืนเล็กยาวกึ่งอัตโนมัติประจำกายขนาด 0.30 นิ้ว ที่เข้าประจำการในกองทัพสหรัฐฯในช่วงสงครามโลกครั้งที่ 2 จนถึงสงครามเกาหลี และยังพบเห็นบ้างในช่วงสงครามเวียดนาม ปืนไรเฟิลเอ็ม 1 ส่วนใหญ่ถูกผลิตและใช้ในกองกำลังสหรัฐ แต่ก็มีหลายแสนกระบอกที่ส่งไปให้กับประเทศพันธมิตรของอเมริกา ปืนกาแรนด์ยังคงถูกใช้งานในการฝึกซ้อมและในกองทหารเกียรติยศ สำหรับพลเรือนใช้กันอย่างแพร่หลายสำหรับการล่าสัตว์ การยิงเป้า และเป็นของสะสมทางทหาร

ปืน M1 Garand
ปืน M1 Garand พร้อมคลิปกระสุนแบบ en bloc
ชนิด	ปืนเล็กยาวกึ่งอัตโนมัติ semi-automatic rifle
สัญชาติ	สหรัฐ
สมัย	สงครามโลกครั้งที่ 2
การใช้งาน	อาวุธประจำกาย
เป้าหมาย	บุคคล
เริ่มใช้	1939
ช่วงผลิต	1936-1957
ช่วงการใช้งาน	1936-ปัจจุบัน
ผู้ใช้งาน
สงคราม	สงครามโลกครั้งที่ 2, สงครามเกาหลี, สงครามเวียดนาม
ขนาดลำกล้อง	0.30 นิ้ว (7.62 มิลลิเมตร) 4 เกลียว เวียนขวา
ระยะครบรอบเกลียว	10 นิ้ว (1:10)
ความยาวลำกล้อง	24 นิ้ว (609.6 มิลลิเมตร)
กระสุน	.30-06 Springfield
ซองกระสุน	แบบ En Bloc ความจุ 8 นัด
ระบบปฏิบัติการ	ขับดันด้วยแก๊ส (Gas-operated) ขัดกลอนด้วยลูกเลื่อนหมุนตัว (Rotating Bolt)
อัตราการยิง
ความเร็วปากลำกล้อง	2,800 ฟุต/วินาที (853 เมตร/วินาที)
ระยะยิงหวังผล	440 หลา (402 เมตร)
ระยะยิงไกลสุด	3,450 หลา (3,200 เมตร)
น้ำหนัก	9.5 ปอนด์ (4.31 กก.) น้ำหนักปืนเปล่า 11.6 ปอนด์ (5.3 กิโลกรัม) น้ำหนักปืนพร้อมกระสุน
ความยาว	43.5 นิ้ว (1,107.4 มิลลิเมตร)
แบบอื่น	M1C, M1D

ปืนเอ็ม 1 ได้ชื่อตามจอห์น ซี กาแรนด์ (John C. Garand) ผู้ออกแบบชาวแคนาดาเชื้อสายฝรั่งเศส มันเป็นปืนเล็กยาวกึ่งอัตโนมัติมาตรฐานกองทัพชนิดแรก ปืนเอ็ม 1 ได้เข้าประจำการในกองทัพสหรัฐทดแทนปืนเอ็ม1903 สปริงฟิลด์ในปี ค.ศ. 1936 และปลดประจำการในวันที่ 16 มีนาคม ค.ศ. 1958 โดยมีปืนเล็กยาวเอ็ม 14 มาประจำการแทน โดยปืนบางส่วนทางการสหรัฐฯได้มอบให้แก่กองกำลังท้องถิ่นและมิตรประเทศตามโครงการให้ความช่วยเหลือทางทหาร (JUSMAG) ในช่วงสงครามเย็นซึ่งรวมถึงประเทศไทยด้วย โดยประเทศไทยได้รับมอบปืนรุ่นนี้สำหรับใช้ในภารกิจปราบปรามและรักษาความสงบภายในประเทศ ก่อนจะทยอยปลดประจำการเป็นอาวุธสำรองราชการและใช้เป็นปืนฝึกท่าอาวุธสำหรับนักศึกษาวิชาทหารและ ในภายหลัง

ปืนเอ็ม1 กาแรนด์มีคุณสมบัติในการยิงแบบกึ่งอัตโนมัติ ความแม่นยำสูง สามารถเล็งยิงซ้ำได้อย่างรวดเร็ว ตอนแรกนายการ์แรนด์ได้ออกแบบปืนเอ็ม1 กาแรนด์ให้ใช้กับกระสุนขนาด 7×51 มิลลิเมตร (.276 Pedersen) และสามารถบรรจุในคลิปกระสุนได้ 10 นัด แต่เมื่อกองทัพสหรัฐฯรับมาพิจารณาใน ค.ศ.1932 ก็มีคำสั่งให้ใช้กระสุน .30-06 ทำให้ความจุเหลือเพียง 8 นัด

อ้างอิง

Hogg, Ian V., & Weeks, John. Military Small-Arms of the 20th Century (London: Arms & Armour Press, 1977), p.183, "US Rifle, Caliber .30in ('Garand'), M1-M1E9, MiC, M1D, T26".
jonfrye. . Garand Collectors Association (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2011-03-15. สืบค้นเมื่อ 2019-12-03.
"The M14 Rifle: John Garand's Final Legacy". www.americanrifleman.org (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2019-12-03.
Julian S. Hatcher, Hatcher's Notebook, MSPC 1947, pp.44–46, 155–156, 165–166.

[1] Hogg, Ian V., & Weeks, John. Military Small-Arms of the 20th Century (London: Arms & Armour Press, 1977), p.183, "US Rifle, Caliber .30in ('Garand'), M1-M1E9, MiC, M1D, T26".

[2] rye. . Garand Collectors Association (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2011-03-15. สืบค้นเมื่อ 2019-12-03.

[3] "The M14 Rifle: John Garand's Final Legacy". www.americanrifleman.org (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2019-12-03.

[4] Julian S. Hatcher, Hatcher's Notebook, MSPC 1947, pp.44–46, 155–156, 165–166.