อนุสรณ์ ติปยานนท์

อนุสรณ์ ติปยานนท์ เป็นนักเขียน นักแปล โดยเขามีผลงานรวมเรื่องสั้นเข้ารอบสุดท้ายรางวัลซีไรท์ถึง 2 สมัย ได้แก่ รวมเรื่องสั้น (พ.ศ. 2551) และ (พ.ศ. 2554)

อนุสรณ์ ติปยานนท์
เกิด	15 กันยายน พ.ศ. 2507 กรุงเทพมหานคร
อาชีพ	นักเขียน นักแปล
สัญชาติ	ไทย

การศึกษา

อนุสรณ์เคยเข้าศึกษาที่คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร เมื่อปี พ.ศ. 2526 พร้อมกับที่เข้าเรียนคณะพาณิชยศาสตร์และการบัญชี มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ไปด้วย และในที่สุด ก็ตัดสินใจที่จะไม่ศึกษาต่อมหาวิทยาลัยศิลปากร แต่ยังศึกษาต่อที่มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ต่อจนจบการศึกษาระดับปริญญาตรีจากคณะพาณิชยศาสตร์และการบัญชี มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์

ผลงาน

เมืองเย็น เป็นผลงานเขียนเล่มแรกของเขา ส่วนผลงานซึ่งสร้างชื่อให้กับเขาส่วนใหญ่เป็นงานเขียนรวมเรื่องสั้นทั้งสิ้น

เขาได้ให้สัมภาษณ์กับสื่อหลายฉบับว่า เริ่มต้นจับปากกาด้วยการเป็นนักแปล แต่แล้ววันหนึ่ง เมื่อเพื่อนสนิทของเขาจากไปในเหตุการณ์ 11 กันยายน อนุสรณ์ก็ผันความสนใจที่อยากเขียนหนังสือเล่มเล็กๆ สักเล่มหนึ่งเพื่อรำลึกและอุทิศถึงเพื่อน แต่พอเขียนจริงมันกลับเพิ่มจำนวนยาวขึ้น

สมญานาม หรือคำจำกัดความที่นักอ่านในประเทศนี้มักมีต่อเขา คือ “เมืองไทย” นั้นเกิดขึ้นมาจากบทสัมภาษณ์ในนิตยสาร GM ฉบับที่ 364 พฤศจิกายน พ.ศ. 2551

ผลงานของอนุสรณ์มีทั้งหมด ดังนี้

• (บทกวี พ.ศ. 2534)
• (นวนิยาย พ.ศ. 2547)
• (รวมเรื่องสั้น พ.ศ. 2548)
• (ความเรียงและเรื่องสั้น พ.ศ. 2548)
• (นวนิยาย พ.ศ. 2549)
• (รวมเรื่องสั้น พ.ศ. 2550)
• (ความเรียง พ.ศ. 2552)
• , (รวมเรื่องสั้น พ.ศ. 2554)
• (ความเรียง พ.ศ. 2554)
• วายัง อมฤต (นิยาย พ.ศ. 2561)