รัชกาล

รัชกาล (อังกฤษ: reign) เป็นระยะเวลาการครองราชย์ของบุคคลหรือราชวงศ์ในตำแหน่งพระมหากษัตริย์ของชาติ (เช่นซาอุดีอาระเบีย, เบลเยียม, อันดอร์รา) ประชาชน (เช่น, ) หรือจิตวิญญาณ (เช่น, พุทธแบบทิเบต, อิสมาอีลียะฮ์แบบนิซารี) ในระบบกษัตริย์แบบสืบตระกูลส่วนใหญ่และราชาธิปไตยโดยเลือกตั้งบางส่วน (เช่นจักรวรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์) พระมหากษัตริย์สามารถครองราชย์ได้โดยไม่มีระยะเวลาจำกัดหรือ ดังนั้น รัชกาลหนึ่งมักสิ้นสุดลงเมื่อพระมหากษัตริย์สวรรคต เว้นแต่ตำแหน่งนี้จะถูกยุบหรือพระมหากษัตริย์สละราชสมบัติหรือถูกถอดถอน

ในราชาธิปไตยโดยเลือกตั้ง พระมหากษัตริย์ที่ครองราชย์จะมีระยะเวลาในตำแหน่งจำกัด (เช่นมาเลเซีย)

ระยะเวลาครองราชย์ในภาษาอังกฤษมักเขียนด้วยอักษรย่อ "r." (จากภาษาลาติน rexit) หลังพระนามผู้ครองราชย์ ดังตัวอย่าง:

สมเด็จพระเจ้าจอร์จที่ 6 พระมหากษัตริย์บริเตนใหญ่ ไอร์แลนด์ และเครือจักรภพ จักรพรรดิอินเดีย (r. 1936–1952)

สิ้นสุดรัชกาล

รัชกาลจะสิ้นสุดลงด้วย 3 วิธี:

• สวรรคต
• สละราชสมบัติ
• ตำแหน่งกษัตริย์ถูกยุบ

ดูเพิ่ม

อ้างอิง

1. . Oxford Dictionaries | English. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2017-04-10. สืบค้นเมื่อ 2017-04-09.
2. Robbins, John Fonseca (2015-08-31). Fonseca Robbins´Lexicon (ภาษาอังกฤษ). : . p. 238.