ซางีรัน

ซางีรัน (อินโดนีเซีย: Sangiran) คือแหล่งขุดค้นมนุษย์ชวาที่ได้รับลงทะเบียนเป็นมรดกโลกของประเทศอินโดนีเซีย ค้นพบครั้งแรกเมื่อปี พ.ศ. 2479 (ค.ศ. 1936)

แหล่งมนุษย์ยุคเริ่มแรกซางีรัน *
แหล่งมรดกโลกโดยยูเนสโก
ซากดึกดำบรรพ์ที่พบในซางีรัน
พิกัด	7°27′20.5″S 110°50′03.2″E / 7.455694°S 110.834222°E / -7.455694; 110.834222
(ประเทศ)	อินโดนีเซีย
ภูมิภาค **	เอเชียและแปซิฟิก
ประเภท	มรดกทางวัฒนธรรม
(เกณฑ์พิจารณา)	(iii), (vi)
อ้างอิง	593
ประวัติการขึ้นทะเบียน
ขึ้นทะเบียน	2539 (คณะกรรมการสมัยที่ 20)
* ชื่อตามที่ได้ขึ้นทะเบียนในบัญชีแหล่งมรดกโลก ** ภูมิภาคที่จัดแบ่งโดยยูเนสโก

มรดกโลก

แหล่งมนุษย์ยุคเริ่มแรกซางีรันได้รับขึ้นทะเบียนเป็นมรดกโลกในการประชุมคณะกรรมการมรดกโลกสมัยสามัญครั้งที่ 20 เมื่อปี พ.ศ. 2539 ที่ ประเทศเม็กซิโก ด้วย(ข้อกำหนดและหลักเกณฑ์ในการพิจารณา) ดังนี้

• (iii) - เป็นสิ่งที่ยืนยันถึงหลักฐานของวัฒนธรรมหรืออารยธรรมที่ปรากฏให้เห็นอยู่ในปัจจุบันหรือว่าที่สาบสูญไปแล้ว
• (iv) - เป็นตัวอย่างอันโดดเด่นของประเภทของสิ่งก่อสร้างอันเป็นตัวแทนของการพัฒนา ทางด้านวัฒนธรรม สังคม ศิลปกรรม วิทยาศาสตร์ เทคโนโลยี อุตสาหกรรม ในประวัติศาสตร์ของมนุษยชาติ

อ้างอิง

• Sangiran Early Man Site