การรบปะทะ

การรบปะทะ (อังกฤษ: meeting engagement) เป็นศัพท์ที่ใช้ในการสงคราม หมายถึง การปฏิบัติการรบซึ่งเกิดขึ้นเมื่อกำลังเคลื่อนที่ ซึ่งไม่ได้จัดวางกำลังสำหรับการยุทธ์อย่างสมบูรณ์ ติดพันในการรบกับข้าศึกที่เวลาและสถานที่ซึ่งมิได้คาดคิด

การเผชิญหน้าดังกล่าวโดยปกติเกิดโดยบังเอิญในปฏิบัติการขนาดเล็ก เมื่อกำลังเคลื่อนที่สองกำลังปะทะกัน การติดพันอาจมีหน่วยขนาดใหญ่เข้ามาเกี่ยวข้องด้วยได้เมื่อปฏิบัติการ หรือการลาดตระเวนไม่มีประสิทธิภาพ การรบปะทะยังเกิดขึ้นได้เมื่อกองกำลังฝ่ายตรงข้ามรู้ถึงการปรากฏทั่วไป แต่ไม่ทราบที่ตั้งแน่ชัดของอีกฝ่าย และทั้งสองตัดสินใจเข้าตีทันที

เมื่อเกิดการปะทะ ผู้บังคับบัญชาจะสั่งการอย่างรวดเร็วเพื่อชิงความได้เปรียบ ความเร็วของการปฏิบัติและการเคลื่อนที่ ประกอบกับทั้งการยิงเล็งตรงและการยิงเล็งจำลอง มีความสำคัญ ในการคงความต่อเนื่อง ส่วนผู้นำจะต้องเลี่ยงผ่านหรือสู้ผ่านการต่อต้านที่เบาบาง อิสระในการดำเนินกลยุทธ์เป็นประโยชน์เสมอ อย่างไรก็ดี ผู้บังคับบัญชาอาจเลือกสถาปนาการตั้งรับเร่งด่วนหากเห็นว่ากำลังข้าศึกมีขนาดใหญ่กว่าหรือภูมิประเทศเอื้อประโยชน์อย่างสำคัญ โดยทั่วไป ฝ่ายที่ได้และรักษาการริเริ่มในการรบปะทะจะเป็นฝ่ายชนะ

อ้างอิง

• US Department of Defense Dictionary 2004-01-17 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
• US Army Field Manual 3-0 - Operations